Aklımızdaki!!

Bu blogtan sonra biliyorumki bir sürü insan üzülecek,özellikle ailemden insanlar biliyorum ama kafamdan bunu atmazsam buraya yazmassam bu düşünce kafamda büyüyecek büyüyecek ve en sonunda korktuğum gerçekleşicekti.Nese artık başladım yazmayada kafam rahatlar umarım..

Bizim kafamızda(bizim derken benim ve bir başkası o kendini bilmekte) sürekli bir düşünc var.Bu düşünce "Ulan ne diye istanbul'u bırakıp geldik" düşüncesi.Sürekli nedense bunun üstüne yorum yapmaktayız.Hergün okula gidip,okula alışmaya kendimize yeni insanlar arkadaş etmeye çalışmamıza eve geldiğimizde azda şakayla karışık bunun muhabbeti ortaya çıkıyor.Diyoruz ki "Ulan orda güzel arkadaş grubumuz,güzel düzenli bir kız arkadaşımız,evde ailemizin yanında yemek elden çamaşır bulaşık derdi olmadan yaşamak vardı ki...".Düşünüce harbiden zorumuz neydi bizim.Ama işte belli şeyler varki hayatı etkileyecek olan buda,burda milanoda avrupanın en iyi 3.teknik okulunda okumak.Bu okulu bitirdiğimizde oluşacak şeyler bize baya büyük bir dünyanın kapısını açıcak biliyoruz...

Ama yinede işte konuştuğumuz şey insan beyni ve insan beyninin en çok yaptığı şeylerden birini yapıyoruz burda oda özlemek.Harbiden özlüyoruz ne kadar "özlemedik" desekte kalbimizde arkadan rüzgar aldığı taktirdide alevlenen bir ateş var.Bu ateş bazı geceler benim kalbimi yakmakta.Ailemi,arkadaşlarımı yaptığımız muhabbetleri özledim lan.Gece çıkmalarını,caddede çıkmalar hatta burdaki kızlar daha güzel olsada istanbuldaki kızlarla kesişmeyi özledim lan.Dersane ekibimi,üni hazırlık ekibi ve liseden bana kalan 2-3 kişiyi özledim.Özledim de özledim gençler ama böyle geçicek 3 yılımız.Alışmaya düşüncesine yeni yeni alşıyoruz napalım...

Burda bizim sırtımızda istanbulda olmadığı(belkide hiç olmadığı kadar) bir ağır yük var.Buraya gelirken ailemin güveni,insanların bana gıpta etmesi ayrı şey,burda sırtımdaki sorumluluk ayrı şey.Belki şuan istanbulda ilk günden ders kırabilirdim nasıl olsa birinden notları alırım falan diye ama burda herkesin yabancı olması,biriyle konuşmak için 20 dakika düşünmen ve o insanla konuştuğunda sana verdiği hızlı cevaptan hiç bişi olmasdada çoğunu anlamaman sana o kadar koyuyorki tahmin edemezsin.Hergün kendimizi motive okula gidiyoruz,bu sefer o zaman diye(en azından ben) ama biliyorum yine 3. saat sonra bişi anlamıyıcam diye.Belki önyargı diyiceksiniz buna ama değil biliyorum kendimi.Ne kadar dinlemeye çalışsamda bir yerde kayış kopuyor ve o kayış bütün moralini bozup param parça ediyor.

Burda belli bir hayat dzeni yarattık birbirimize yetiyoruz kat arkadaşım efecanla ama birbirimizin yapamayacağımız şeyler var oda ailelerimizin yerini yada istanbuldaki arkadaşlarımızın yerini çok fazla tutamıyacağımız.Ne ben onun arkadaşlarının yerini tutabilirim şuan nede o benim açıkçası bence.İşte ne kadar burda 2 kişi olsakta ben kendimi yalnız hissetmekteyim.İstanbuldayken bunların olucağını tahmin ediyordum,böyle eksikleri yaşayacağımı biliyordum.Ne kadar insan kendini bunlara hazırlasada hazırlanıldığı gibi şeyler değil bunlar.Benim hazırlandığım şey bunun 5 te 1 heralde.istanbulda yapılan çıkmalar falan,yapılan geyikler herşey aklımda bugünlerde.Bgün 1 saatlik yolumun nasıl geçtiğini anlamadım düşünürken.Burda böyle saçma sapan şeyler düşündüm işte bugün.Saçlarımı kestirmek için istanbula gitmeyi düşündüm mesela.Ekim ortası falan.

Dönmeyi düşünmüyorum burdan.O dönüş zaten hayatımın en büyü yanlışı olur.Burdaki hayata alışıcaz biliyorum ama işte biraz zor ve sıkıntılı olucak.Sıkıcaz dişimizi belki 3 ay belki 5 ay belkide 1 yıl.Ama bunu başarıcağımızı ikiizde biliyoruz.Ondan için rahat olsun.Tek zorluğumuz burda yalnızlık.Derslerimizi çalışıp okulumuza gidiyoruz.Yapıcaz artık napalım..

Neyse artık biz burdaki hayatımızıa devam ediyoruz.Merak etmeyin gençler.Kafanız rahat olsun.Bizimki her gün aynı miktarda bulanıyor ama yinede üstesinden geliyoruz..

Kapanışıda eskiden çok sevdiğim ilk albümlerini taparak dinlediğim ama bugünlerde rapin imamı olmuş(benim için) ve hiç sevmediim bir insan haline dönüşmüş kişiden gelicek.Bugün ipodumda karışık özelliği çıkarken arkadan çıkan sagopa kajmer-24 şarkısından bir replik bu.Hadi size iyi günler;

"Yalnızlık ömrüm boyunca tanımadığım bir yabancıydı.Onunla şimdilerde beraber uyanıyoruz.Her yeni güne 2 yalnız şarkılar yazıyoruz."


Not:Ey insanlar sizi üzdüysem özür dilemekten başka çarem yok ama bunları kafamdan atmazsam durumum vahimdi açıkçası..
Erkutcan Akınal

ilk hafta!!

Evet bugün ayın 26 sı ve okulumun başladığından beri 1 hafta geçti.İlk günlerde umutsuzluğa kapılsamda,"Oha lan nasıl yapıcam" desemde sonunda alıştım insanlara ve italyancaya.Okulun son günü istediğim patlamayı yapıp bütün sınıf önünde sorular çözmeye bile başladım.Ama sanmayınki ben aşırı zekiyim.Bu italyanlar salak arkadaş.Matematikte alt kümeyi ve determinantı daha yeni öğrendiler derste.Tabi benim gibi 4 sene fen lisesi okumuş ve türk sistemindeki aşırı kasmalara yol açmış olan Öss olayından geçmiş bir insan olarak benim bunları ilk görüşte çatır ve çutur anlamında geçmem benim tarafımdan doğal karşılandı.

Nese işte bir kaç yeni insanla tanıştım falan derken okulun ilk haftası bitti.Şimdi sırada diğer haftalar var.Artık alışmış düzenimi koruyarak(çamaşır,bulaşık ve ders çalışma) önümüzedki aylara iyi bir şekilde devam edicez.İtalyancamızda gelişmekte bu arada gençler.Neyse işte böyle milanoda hayatım.Bir ara gelicem istanbula.Her an karşınıza çıkabilirm...Hazırlıklı olun...

okulun ilk günü!!

Taa bundan 14 yıl önce başlamıştı eğitim-öğretim o zaman resmi olarak(anaokulun saymezsak).Ve o günden bugüne güzel bir ilkokul ve ortaokul hayatı,hiç hoşlanmadığım bir lise ve istanbulda güzel,bol gezmeli bir üniversite hayatı geçirdim...

Ve şimdi beklediğim an geldi.Hayallerimin gerçekleştiği noktadayız bugün.Yavaş yavaş saatler yaklaşıyor politecnico di milanodaki ilk dersime.Biliyorum çok zorlanıcam,çok çalışıcam ama yinede bu benim hayalim gençler.Kendime 7. sınıftan 8.sınıftan geçerken verdiğim sözü gerçekleştiriyorum bugün.Yavaş yavaş bütün hayallerimi yakaladım.İtalyada okumak ve italyada yaşamaktı başlı başına ve bugün 14.15'ten sonra bu isteğimede kavuşuyorum.Soruyorum size benden mutlusu var mı lan??

Özlem duygusu var içimde biraz.Ama biliyorumki herkes için bu en iyisi.Bn şuan atlayıp istanbula gitsem daha kötü.Biraz özlem iyidir gençler.Ama en merak ettiğim şey açıkçası kuzenim şu günlerde.Öküz herif yüzünden geceleri uykum kaçmakta.Napıyo lan acaba derdindeyim.Ailemde herkes birbirine destek olup beni özlemelerini geçiştirebilir ama nedense kuzen için aynı şeyi söyleyemiyorum.Özledim lan!!Dün ne kadar kulaklığımın içine osursada istanbuldan valla o sesi bile özledim amk :D..Sürekli aynı şeyi söyleyip duruyorum ona çalış diye biliyorum çalışıyor ama işte söylemeden geçemiyorum..


Nese işte böyle.Burda hayatım rahat!.Belli bir program yerine oturdu açıkçası.Birde şu bulaşık olmasa daha iyi olcak ama napalım alıştık onada.Şuan anemin niye bulaşık işinden bu kadar nefret ettiğini anladım gençler..

Nese arkada yine king of convenience'dan freedom and ıts owner çalmakta bende yavaştan okuluma hazırlanmaktayım.12.49 treniyle leccoya hareket ediş 14.15 de ders başlangıcı..Yeni ders yılı kat arkadaşıma,kuzenime,küçük kardeşime ve yeğenlerime ve arkadaşlarıma iyi geçmesi dileğiyle bu bolgu bitiririm aga.Hadi gömdüm..

Oha!!

Burda maçları izliyoruz internetten.Gururumuz olan 12 dev adamın maçlarını.Şuan şampiyona bitmiş,12 dev adam şampiyon olsada şu iki gündür türk milliyetçilii tarafımda bir kabarma bir tencereden taşma olayı var..Durup dururken burda dağ başını duman almışı söylerken kendimi bulmam,10.yıl marşı nın kafamda dönmesi falan acayip.Milanodayız diye bu damara iyice bağladım heleki sırbistanı son saniyede yenince.Sevinçten facebook sayfamdaki sevinçten kafayı yiyen adam videom gibi sevindim çok..Bugünde amerika karşısında yenileceğimizi tahmin ediyodum.Ama olsun yine harbiden iyi oldu 2.liğimiz..

Referandumda istediğim olmadı ama artık 2011 seçimi dedik.Onda burdan oturma iznimi alıp gümrükte oy kullanmaya gidiceğim kesin.Nese bu konuda daha fazla konuşmak istemedim buralarda fazla söz sahibi olamadığım için..

Öyle işte bide burdaki hayatım güzel geçiyor.Beni merak etmeyin buralarda kafam rahat.Sizde bence yakın zamanda beyin göçünüzü yapmaya hazırlanın..

Yeni hayat!!

Ve annnemlerin de milanodan gitmesiyle gerçekten yeni bir hayata başladım.Heyecanla sonunu getirmeye çalışıcam.En aştaki yapamam korkusu gitti bendeki.Artık bu olayın benim hayalim olduğu ve bunu benim istediğim şey olduğu kafamda.Annemlerle ayrılırken çok zorlansamda artık burdaki hayata alışmak ve oturup italyanca çalışmak benim görevim.Biliyorum bu hayatta çok zorlanıcam ama yine herşeyin üstesinden geliceğimi bilmekteyim..

Öyle işte.Annemleri gönderdikten sonra uçağa gidip maç bileti aldık.Yarın inter-udinese maçı akarŞuan yan odamda kalan efecanda baya iyi bir insan.Baya bir anlaştık açıkçası.(bilmiyorum okur mu bu blogu).Artık burda yeni bir hayat beni beklemekte.Çok heyecanlıyım açıkçası ve birazda korku varİtalyancamı ilerletmek istiyorum ve hergün çalışmalıyım.Hafta başından sonra oturup italyancamı ilerletmeye yemin etmiş bulunmaktayım..

Bu arada hemen yakında bir bar var.Oraya aktık bugün yaklaşık 10 dk yürüme mesafesi uzaklıkta.Güzel bir mekan oraya akmayı düünmekteyiz...

Böyle işte milanodaki yaşamım.Hele bir okul açılsın o zaman güzel olcak.Nese işte yeni hayat,yeni insanlar,yeni yerler..Ne diyelim bundan sonrası kısmet arkadaş..

Lecco-milano-venedik

Evet milanoda yürüye yürüye geçirdiğimiz günlerin dışında kendi kampüsüm olduğu lecco'ya ve gezmek için venediğe gitti şu son 2 günde.Lecco biraz ortaköyümsü bir yerdi ve sakin güzel,hoş bir yerdi.Venediği zaten biliyorsunuzdur.Lecco benim evimden 10 dakka otobüsle istasyon 40 dakkada trenle olmak üzere yaklaşık 50 dakika-1 saat arası.

Bide alıştık artık milanoya.Otobüsleri falanda öğrendik.Efecanla birde bisiklet aldık mı olay biter heralde milanoda.

Nese işte durum böle burda.Yarında sınavım açıklansın eğer kazanırsam ki çook büyük ihtimalle kazanıcam.o zaman burdaki bayramı görün siz.Nese fazla uzatmadan buralar güzel iyi,mutluyuz arada içimi hüzün kaplasada..Olsun zaman italyanca çalışma zamanı.Yatıp uyuyu uyandığımda açıklanan sınav sonucumu merakla beklemekteyim.Hadii artık kısmet..

Bu arada arkada birinin aklıma soktuğu in the sun-coldplay ft michael stripe çalıyor.Sürekli dönmesi fena..

Milano!!

Bugün milanodaki 3. günüm ve acayip yorucu 3 gün geçirdim.Yürü babam yürü kısacası.Milanoda göründüğünden küçük bir şehir gençler.Adamların bir sokakları var geniş geniş inanamıyorum her geçen gün.Arabalar görsen hepsiküçük küçük.Smart olsun peugeot 107 olun,citroen c1 olsun hepsi böle.Dün sınavdan sonra gece yürüyüşü bugün luca'yla buluşma derken harbici yoruldum gençler.Yarında kalkıp lecco ya gidicem.

Bide gençler oturup italyanca çalışmalıyım.pratik çok önemli buralarda.İnsanların dediklerini anlıyorumda,cevap verme kısmı biraz yavaş çalışıyor şuan.onuda yaaş yavaş çözücem buralarda.

Bide gençler benim gibi düşünmeyin;Milano'da tek başıma yaşarım hiç bir rahatsızlık olmaz,özlemem kimseyi falan demeyin.Paşalar gbi özlüyorsunuz.İlk gece zor geçsede yavaş yavaş alışıyorum gençler buraya.Bide belediyeden bisiklet aldık mı milano artk avucumuzun içi gençler.

Neyse sınav sonucu açıklansın 7sinde ona göre hayatımıda şekillendiriyim biraz.Şuan hayatımdan gittikçe memnun kalıyorum.Eğer sizinde hayalinizse burası atlayıp gelin derim.Alışmak çok zor,özlem çok oluyor ama çok isterseniz burada yapmayı başarırsınız gençler

Sonunda!

Evet gençler harbici gidiyorum artık.Kaldı son 2 günüm.Ailemde bir hüzün,ben de ise ayrı bir sevinç var.Herkesle vedalaştım,toplandım.İnsanlarla ayrılmak biraz garip olsada Milano'da yeni bir hayat başlar.Okul sınavınıda kazandığım an işler bitmiş olucak ve zıplamaya devam edicem.Yazcak bişi yok aslında.Hayatımın İstanbul kısmı bitti kısace.Artık milano adlı kısım başlıyor.Buraya uzun yazamayacak kadar heyecanlı ve kafam doluyum.Oraya gidince bi tane tumblr açmayı planlıyorum milano yada gezeceğim başka şehirlerin fotoğrafları oraya koyucam.Ama burdan yazmaya devam.Milano maceralı bitmeyecek..

Bu arada arkada Florida-Club Can't Handle Me çalıyor.Zıplayıp duruyorum.