13 yaşındayken gitmişim italyaya ilk defa.Daha o günden karar vermiştim birgün burada yaşıyıcam arkadaş diye.Lise hayatımda kötü tercih yapıp italyan lisesi yerine fen lisesini seçmiştim.Hayatımda yaptığım en büyük yanlıştı bu.Bana bu fen lisesinin kattığı 2 insan ve sayısal bilgiler oldu.(sadece lisemden bahsediyorum.)Üniversite'de umudu erasmusa bağladım ama geçen bloglarda bahsettiğim gibi bişiler oldu(kısa geçeyim) ve bana direk milano yolu açıldı...
Ve Mart'ta bu haberi aldıktan sonra geçen günlerden sonra şuan istanbulda kalan neredeyse son 11 günüm.Konsolosluk sınavını başarıyla geçtikten sonra bu eğlence ve haz bana ait.Gittikçe azalan günlerden sonra bir hayali gerçekleştiriyorum.Budur işte benim hikayem.Hikayenin devamı için yine yollarda olucam merak etmeyin...
Evet.Harbiden gidiyorum.Şaka değil.Ben bile hala inanmamaktayım ama..Nese veda turları başladı.ergün dışarıda olucam bu aralar.Derslerim,buluşmalar derken valizlerimi ne ara hazırlıyıcam bilemedm.Yapıcaz bir ara..
Bu ara hakkaten budistlik olayı,bir şeyi çok isteme,sürekli bu konu hakkında olumlu düşünme kesin yaradığına dair bu olayı tarihe yazdım.Bu budistliğe harbi harbi inanmaya devam edicem kim ne derse desin..
Burda insanlar bırakıyorum biliyorum,beni çok özlecek ve sevecek olan.Ama herkes bana hak vermekte.Bide tuzladan gidicem,kurtulucam demiştim ve şimdi harbiden gidiyorum 2 sene sonra bu lanet yerden.Hemde hiç ummadığım milano'ya.
Bide size şarkı hayattan zevk almak için;Coldplay-Strawberry swing(Sözlerine kafayı takmayın sadece melodiyi düşünün.İşte o zaman saf mutluluğu içinizde hissedebilirsiniz.
Hadi ben kaçar...utlu günler ve hayallere devam etmeniz dileğiyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder